საქართველოს შესახებ ზოგადი მონაცემ

საქართველოს შესახებ

ზოგადი მონაცემები რელიგია
კლიმატი ქართული ენა
ფლორა და ფაუნა ქართული ხასიათი
ისტორია უახლესი ისტორია
გეოგრაფია: მთათა სისტემა და ბორცვები მოიცავს საქართველოს ტერიტორიის 80%-ს. მდებარეობს ჩრდილოეთ განედის 410 03' და 430 35'–ს და აღმოსავლეთი გრძედის 400 00' და 460 44'–ს შორის.
დედაქალაქი - თბილისი (მოსახლეობა 1 092.9 ათასი კაცი).
უდიდესი ქალაქები: ქუთაისი (მოსახლეობა 189.7 ათასი კაცი), ბათუმი (122.2 ათასი კაცი), რუსთავი (117.9 ათასი კაცი), სოხუმი (აღწერა არ ჩატარებულა), ზუგდიდი (72.2 ათასი კაცი), გორი (50.2 ათასი კაცი), ფოთი (47.3 ათასი კაცი), თელავი (20.2 ათასი კაცი),
ეთნიკური შემადგენლობა: ქართველები - 83,8%, აზერბაიჯანელები - 6,5%, სომხები - 5,7%, რუსები - 1,5%, ოსები - 0,9%, ბერძნები - 0,3%, უკრაინელები - 0,2%, აფხაზები - 0,1%, ებრაელები - 0.1%, სხვა - 0.1%.
სახელმწიფო ენა: ქართული. ხოლო აფხაზეთის ტერიტორიაზე ქართული და აფხაზური.
ეროვნული ვალუტა: ლარი, 1 USD - 1,7 ლ (01.02.2007 წ. მონაცემებით)
ოფიციალური დასვენების დღეები: 1 იანვარი - ახალი წელი, 7 იანვარი - შობა, 19 იანვარი - ნათლისღება, 3 მარტი - დედის დღე, 8 მარტი - ქალთა დღე, აღდგომა, 26 მაისი - საქართველოს დამოუკიდებლობის დღე, 28 აგვისტო - მარიამობა, 14 ოქტომბერი - სვეტიცხოვლობა, 23 ნოემბერი - გიორგობა.
კლიმატი აღმოსავლეთ საქართველოში კლიმატი არის მშრალი და კონტინენტური, ცხელი ზაფხულითა და ზომიერი ზამთრით, დასავლეთ საქართველოში შავი ზღვის სანაპიროზე თბილი და სუბტროპიკული კლიმატი აღინიშნება.
ფლორა და ფაუნა საქართველო თავისი პატარა ტერიტორიის მიუხედავად, დაჯილდოებულია არაჩვეულებრივი ფლორით. ყოველივე ეს განსაზღვრა ქვეყნის გეოგრაფიულმა და კლიმატურმა ზონებმა, რაც აისახება განსხვავებული ჯიშის მცენარეულობის არსებობაში. აღმოსავლეთ და დასავლეთ საქართველოს ფლორა, საკმაოდ განსხვავდება ერთმანეთისგან. აღმოსავლეთ საქართველოს არაწიწვოვან ზონებში არის მშრალი და ნახევრად მშრალი ჰავა, რის გამოც გამწვანება და მცენარეულობა ნაკლებად შეიმჩნევა. რაც შეეხება დასავლეთ საქართველოს, თავისი ნოტიო ჰავის გამო იგი ხშირი ტყეებით გამოირჩევა. საქართველოს ფაუნა შერწყმულია ევროპული, ცენტრალური აზიის და აფრიკის ფაუნის ელემენტებთან. საქართველოში არსებობს ძუძუმწოვართა ასობით სახეობა, აგრეთვე 330 სახის ფრინველი, 48 რეპტილია, 11 ამფიბია და 160 თევზის სახეობა. საქართველო მდებარეობს ორი კონტინენტის, ევროპისა და აზიის საზღვარზე. როგორც აღმოსავლური, ასევე დასავლური კულტურა აისახა ქართული ცივილიზაციის შექმნასა და ჩამოყალიბებაში. ცხოველთა სამყაროთი დაჯილდოვებული მიწაწყალი, შედარებით რბილი კლიმატი, ნოყიერი ნიადაგი, მდიდარი ბუნებრივი რესურსების სიუხვე, ქართველი ხალხისთვის ადვილად ასათვისებელი გახდა და მან განავითარა სოფლის მეურნეობა.
ისტორია ქვეყნის სახელწოდება - საქართველო, მომდინარეობს ისტორიული მხარის - ქართლის სახელიდან. გეოგრაფიულად საქართველო იყოფა ორ ნაწილად აღმოსავლეთ და დასავლეთ საქართველოდ. ვითარებიდან გამომდინარე, არსებობდა ორი კულტურა დასავლეთ ქართული - კოლხური და აღმოსავლეთ ქართული - იბერიული. ფარნავაზმა ძვ.წ. IV-III საუკუნის მიჯნაზე შექმნა პირველი აღმოსავლურ-ქართული სახელმწიფო - ქართლის სამეფო. ამის შემდეგ IV საუკუნემდე ქართლში მეფობს ფარნავაზიანთა დინასტია. ეს პერიოდი მნიშვნელოვანი იყო საქართველოსათვის. ქართული საისტორიო ტრადიცია ქართული დამწერლობის შექმნას მეფე ფარნავაზს მიაწერს, ქრისტეს შობამდე III საუკუნეში. საქართველოში ქრისტიანობის გავრცელება უკვე I საუკუნიდან დაიწყო. ქრისტიანობა აქ იქადაგეს ქრისტეს მოწაფეებმა: წმ. ანდრია პირველწოდებულმა, წმ. სვიმონ კანანელმა და წმ. მოციქულმა მატათამ. მე-4 საუკუნის 30-იან წლებში საქართველოში შემოვიდა წმინდა ნინო (კაბადოკიელი), რომელიც ქადაგებდა ქრისტიანობას, მეფე მირიანმა 326 წელს სახელმწიფო რელიგიად გამოაცხადა ქრისტიანობა. ამ პერიოდიდან იწყება კულტურული მოღვაწეობაც. უნდა აღინიშნოს, ცნობილი სწავლული-ფილოსოფოსები: პეტრე იბერიელი და იოანე ლაზი. მე-4 საუკუნეში ფაზისში (ფოთი) ფუნქციონირებდა რიტორიკისა და ფილოსოფიის სკოლა. ითარგმნებოდა უძველესი წიგნები და ხელნაწერები. მე-5 საუკუნეში შეიქმნა "შუშანიკის წამება", ხოლო მე-6 საუკუნეში "ევსტატე მცხეთელის მარტვილობა". მე-5 საუკუნეში ქართლს ისევ შემოესივნენ სპარსელები, ამ დროს მეფობს ვახტანგ გორგასალი, მისი სახელი ასოცირდება საეკლესიო რეფორმებსა და დედაქალაქის მცხეთიდან თბილისში გადმოტანასთან. საქართველოს ისტორიის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან პერიოდად უდავოდ ითვლება XI-XII საუკუნეები. როდესაც, 1089 წელს მეფე გიორგი II გადადგა ტახტიდან და თავისი ადგილი დაუთმო 16 წლის ვაჟს დავითს. დავით IV იყო უდიდესი პოლიტიკური ფიგურა და რეფორმატორი, მას მადლიერმა ქართველმა ერმა აღმაშენებელი უწოდა. 1103 წელს მან შეკრიბა მთელი საქართველოს ეკლესიათა წინამძღვარები და I საეკლესიო კრება მოიწვია, რომელიც ისტორიაში რუის-ურბნისის საეკლესიო კრების სახელით შევიდა. შეიქმნა რეგულარული ჯარი. დავითმა დაამარცხა თურქები და განდევნა ისინი ქართული მიწიდან. მან ჩრდილოეთიდან ჩამოასახლა 40 000 ყივჩაღი ჯარის გაზრდის მიზნით, დასაჯა უღირსი და მოღალატე თავად-აზნაურები და თანამდებობზე დანიშნა ქვეყნის ერთგული და პატრიოტი პირები. 1184-1213 წ.წ. საქართველოს სამეფოს აღორძინება გაგრძელდა თამარის მეფობის პერიოდში. საქართველო არა მხოლოდ იგერიებდა თურქი დამპყრობლების შემოსევებს, არამედ ამარცხებდნენ მათ და აძევებდნენ ამიერკავკასიის სამეფოებიდან. აღსანიშნავია შამქორის (1195) და ბასიანის (1202) ბრძოლები. თამარის მეფობის პერიოდში საქართველო გახდა უძლიერესი სახელმწიფო მცირე აზიაში. XI-XIII საუკუნეებში საქართველოში "ოქროს ხანა" დადგა. ამ დროს დაიწერა შოთა რუსთაველის ბრწყინვალე პოემა "ვეფხისტყაოსანი". მე-13 საუკუნის 40-იან წლებში საქართველოს მონღოლთა ურდოები შემოესია. ქვეყნის იმდროინდელი ხელისუფლება უძლური აღმოჩნდა მათ წინააღმდეგ ბრძოლაში. ეკონომიკა განადგურდა, აყვავებული ქალაქები დაინგრა. 1386-1403 წ.წ. თემურ-ლენგი რვაჯერ შემოესია საქართველოს. ქვეყანა ნანგრევებად იქცა, განადგურდა პროვინციები, საირიგაციო არხები, გაჩანაგდა სოფლის მეურნეობა. მოსახლეობა გაიხიზნა მთაში. მუდმივი შემოსევების შედეგად და